Sterren weg

  • Udo

    Bericht van NRC-Next:

    Parijs, 10 nov. En dat is drie – in vier jaar. In 2005 en 2006 gaven al twee Franse topkoks hun begeerde drie sterren in de Michelin-gids op. En nu sluit driesterrenkok Olivier Roellinger (53) zijn restaurant ‘Les maisons de Bricourtin’ in Cancale, in het noorden van Bretagne.

    Is het zo zwaar, topkok te zijn? Ja, volgens Roellinger. Hij is niet uitgekeken op de keuken – hij blijft ook aan het werk, onder meer in zijn hotel-restaurant Chateau Richeux, en zijn ‘kruidenschool’ in Cancale.

    Maar in zijn driesterrenrestaurant met zicht op de baai van de Mont St. Michel heeft Roellinger „elke dag meer moeite” zijn werk fysiek vol te houden, legde hij dit weekeinde uit.

    Het is een bekend verschijnsel dat de status van driesterrenrestaurant behalve succes ook stress met zich meebrengt – vooral om de sterren te behouden. In 2005 gaf de Parijse chef Alain Senderens drie sterren op, in 2006 de Elzasser Antoine Westermann. Beiden zijn opnieuw begonnen. Trendsetter was Joël Robuchon in 1996, die intussen weer twee sterren heeft.

    Roellingers besluit kwam als een verrassing, omdat hij zijn drie sterren pas sinds 2006 heeft, na in 23 jaar een reputatie te hebben opgebouwd als een meester in het gebruik van exotische kruiden in de Franse keuken. Roellinger is onder meer bekend om zijn levensverhaal. De oud-scheikundige begon zijn carrière als kok en levensgenieter nadat hij in 1976 in St. Malo in elkaar was geslagen en voor dood achtergelaten.

    Zouden wijnmakers daar ook last van kunnen krijgen? En hun 100 punten opgeven?

    Udo

  • ChrisW

    Precies dezelfde druk wordt denk ik ook zo gevoeld door perfectionistisch ingestelde en onzeker aangelegde wijnmakers. Je kunt alleen als wijnmaker niet zomaar je punten inleveren/opgeven. Je wordt beoordeeld, of je nu wilt of niet.

    Volgens mij wordt er ook gezegd dat de zelfmoord van Denis Mortet enkele jaren geleden met deze druk verband hield.

    Chris

  • Robèrt Koopman

    Veel sterren, 100 punten en meer van dat soort zaken kunnen een enorme druk leggen op de schouders van de makers.

    Het publiek/klanten verwachten tenslotte elke keer maar weet de absolute top.

    Dat je daar onder door kan gaan lijkt me geheel logisch en misschien zelfs wel te verwachten…..

    Het kan het plezier in het koken/wijnmaken behoorlijk wegnemen.

    Het is een zegen en een vloek tegelijk.

    M.v.g,

    Robèrt

  • Peter vdB

    Bij koks kan ik die druk donders goed begrijpen: jaarlijks opnieuw een beoordeling, de investeringen om op ***-niveau te acteren zijn gigantisch, een ster minder betekent meteen minder aandacht van publicitair-gevoelige-gastronomen, een groep die misschien in zichzelf al niet zo deugt :-)

    100 punten wijn kan met de beste wil van de wereld niet ieder jaar worden gemaakt, misschien eens in de tien jaar. De vergelijking gaat dus ernstig mank! Daar komt bij - en laat dat hier maar eens gezegd zijn - váák zijn wijnen die niet helemaal perfect zijn véél boeiender dan die wijnen die de perfectie benaderen… Die zijn zó griezelig goed, te veel een droom, zoals met een perfecte Bond-girl of Playboy-uitklapper-van-de-maand. :-) :-)