Pegau 2003
Deze fles Pegau hebben we onlangs nog op het domaine gekocht en meegenomen in de auto naar Spanje voor het geval we ergens een keer zouden stranden zonder goede wijn in de buurt of indien we sterke verlangens zouden krijgen naar rode wijn die eens niet in nieuwe eiken vaten heeft gelegen. Gelukkig is dit tijdens ons verblijf in Spanje nooit het geval geweest en hebben we deze fles niet hoeven aanspreken. Na nog 4500 km achterin de auto te hebben gelegen en een weekje rust, was het toch tijd om de fles te slachten.
2003 is een controversieel jaar volgens sommigen, maar dat jaar dit ook bijzondere wijnen heeft opgeleverd bewijst o.a. de Pegau 2003 keer op keer.
Zeer goede neus. Funky, vlezig en lekker expressief zoals een Pegau vrijwel altijd is en moet zijn, maar donkerder, zwaarder, zoeter en met duidelijk meer fruit dan bij andere recente jaargangen. Het funky karakter vervliegt een beetje na ongeveer 2 uur, maar de wijn wordt er niet minder interessant door (wordt wat beschaafder). Prettig kruidig maar beperkt alcoholisch en zoetig in de afdronk; best een zware kluif als je er niets bij eet. Het topjaar 2001 is voor mijn smaak op dit punt net wat beter in balans. Voor mij 98 puntjes voor het aroma en 94 puntjes voor de afdronk.
Clos st Jean 2005 Blanc
Kruidige neus, maar minder expressief en fris dan anderhalf jaar geleden. Dit geldt ook voor de afdronk. Nogmaals een signalering dat witte CdP beter jong gedronken kan worden. Op het domaine werd ook het mooie verhaal verteld dat ze ook over de Roussane VV van Beaucastel vertellen, namelijk dat je het of heel jong of na meer dan 10 jaar moet drinken. Ik betwijfel of er over 10 jaar nog iets (bijzonders) van deze wijn over is, maar misschien zit ik er wel helemaal naast. Nu in ieder geval in eerste instantie gezakt naar nog maar 87-88 puntjes op mijn uiterst subjectieve schaal (waren er voor mij 90 bij de eerste gedronken flessen).
Zijn er overigens mensen die positieve ervaringen hebben met het ouderen van witte Chateauneuf du Pape?
gegroet,
ChrisW