Waar ik als ondernemer ONGELOFELIJK de @!#$ aan heb, is dat elk faillissement van de afgelopen maanden direct in verband wordt gebracht met de kredietcrisis.
Ik hoor geen enkele ondernemer roepen dat hij de winsten van de afgelopen jaren teveel heeft opgesoupeerd, te gulzig is geweest bij overnames, te veel naar privé heeft willen tanken enzovoorts.
Je zou toch zeggen dat je ondernemer wordt om verantwoordelijkheid te dragen, maar als het mis gaat dan ligt het blijkbaar aan de ander of aan de omgeving. Welnu, da's een verkeerde instelling voor een ondernemer.
We komen net uit een aantal economische topjaren. Waarin veel ondernemers prima winsten hebben gemaakt, bestuurders hun zakken vulden, toprestaurants vrolijk hun topwijnen verkochten, we jaar in jaar uit meer betaalden voor de betere wijnen en ga zo nog maar even door. Dus waarom een lang gevestigd bedrijf zoveel last heeft van een crisis die over krediet gaat, ontgaat me.
Misschien gaat het over de economische crisis dan wel de recessie. Maar die is NOG recenter dan de kredietcrisis. Voor 1 oktober was er nog niet zo heel veel aan de hand in economisch opzicht. En vanaf november gingen ondernemers failliet en riepen ze slachtoffer te zijn van de kredietcrisis of de economische crisis???
Wat een gelul allemaal.
Vertrouw me. Als het gaat om de effecten van de kredietcrisis of de recessie, dan zit ik met mijn branche nogal vooraan in het ervaren van de effecten van die ellende.
Met één verschil: ik heb mijn risico's in de goede jaren gespreid, ik heb mijn BV's niet leeggetrokken en ben zûnig geweest. Althans, zakelijk ;-).
Natuurlijk is het minder. Ook voor mij. En hoeveel reserves er nodig zijn om de ellende te overleven, weet niemand.
Maar dat zoveel collega-ondernemers blijkbaar zo verdomd weinig vet op de botten hebben dat ze na enkele maandjes van economische tegenwind omver vallen, dat verbaast me.
Er komen magere jaren aan. Maar wie het verdomd heeft om wat vet op de botjes te kweken, moet daarover niet trutten.
UCH.