Wat mij betreft was deze proeverij een Eye-opener te noemen. Hoe kunnen we dat gepast omschrijven in de stijl van de inmiddels beruchte ‘DRC-deceptie’-alliteratie?
Languedoc-Lievelingen?
Lang Leve Languedoc?
Allereerst mijn complimenten aan de organisator: Jeroen. Perfect verzorgd met een prachtig boekwerkje en een uitgekiende line-up. En immer bescheiden ten aanzien van de produkten uit eigen stal. Wat mij betreft ben je iets tè bescheiden!! Het wemelt van de wijnwinkels in Nederland en jij slaagt erin om met jouw kennis maar vooral je passie ‘iets anders’ neer ze zetten. Jij maakt het verschil, daar mag je trots op zijn. En daar hoef je ook niet bescheiden over te doen. Amen.
Mijn enthousiasme gaat ook uit naar dit vreemde ‘Prikbord-fenomeen’. Tot medio 2007 (wijnreis Wine Matters) had ik er weinig mee. Inmiddels heb ik kennis gemaakt met vele fanatieke Prikkers die mijn wijnleven inmiddels enorm hebben verrijkt.
Ik vraag me wel eens af hoeveel ‘digitale subculturen’ elkaar ook in ‘real life’ ontmoeten. Volgens mij is dit een bijzonder fenomeen.
Maar hoe dan ook, ik ben blij met dit prikbord. Omdat ik dankzij deze rare wijn-onderwereld inmiddels ook kennis heb gemaakt met talloze mij onbekende wijnen en wijngebieden.
Ch9dP paste voor mij in het rijtje van tè clichématige wijngebieden. Maar dankzij een posting hier heb ik inmiddels kennis gemaakt met prachtige wijnen uit dit gebied.
Top-spanjolen. Weer een ander verhaal. Er zijn prikkers die - in elk geval in geld gemeten - behoren tot mijn grootste toeleveranciers (by far). Wat een eye openers.
De proeverijen Top Nieuwe Wereld (bij mij in Leiden) en Top Bordeaux versus Top Nieuwe Wereld (Savelberg). Wat een absoluut feest.
Ik heb helaas een paar feestjes gemist… Een royaal verticaaltje zoete F#$(*@^#@ meuk in mijn absoluut favoriete restaurant… Grrrrrr.
Genoeg geneuzel. De Languedoc-proeverij. …
Een gebied dat bij mij viel in de categorie ‘oninteressante slobbers’. Een incidentele grote naam uitgezonderd. Voor mij was dat juist een reden om bij deze proeverij aanwezig te willen zijn.
Ik vond het verrassend om zoveel prachtige en krachtige wijnen uit dit gebied te proeven. De toppers voor mij:
1999 Château de la Négly Coteaux du Languedoc La Clape Porte du Ciel (France, Languedoc Roussillon, Languedoc, Coteaux du Languedoc La Clape)
1995 Domaine de Peyre Rose Coteaux du Languedoc Clos Syrah Leone (France, Languedoc Roussillon, Languedoc, Coteaux du Languedoc)
2005 La Pèira Coteaux du Languedoc Les Terrasses du Larzac (France, Languedoc Roussillon, Languedoc, Coteaux du Languedoc Les Terrasses du Larzac)
Dit zijn - met uiteraard nog enkele anderen - absoluut wijnen waarvan ik graag een kistje (of wat) in mijn kelder zou willen bewaren.
Dit wist ik echt niet. Ongekend. En leerzaam. Weer wat geleerd.
Toch heb ik één zorg. En dat is de vraag waar ‘schaarste-gekte’ dan wel marketinggeweld ten koste gaat van ‘value for money’.
Dan heb ik het niet alleen over ‘oude marketingklassiekers’. Want op de één of andere manier heb ik het verhaal van ‘rijke bankiers uit Singapore / Tokyo / New York’ die koste wat het kost een topwijn willen maken en deze het eerste jaar voor een godsvermogen op de markt brengen, iets te vaak gehoord. En uiteraard valt dit soort bravour op bij Parker en consorten en blijkt deze strategie dus ook nog vaak te werken.
Begrijp me niet verkeerd. Uiteraard ben ik ervan overtuigd dat passioneel èn strategisch diepte-investeren in ‘gebieden met potentie’ nog steeds echte topkwaliteit kan opleveren. Maar soms vind ik het net even te handig overkomen. Te snel. En vraag ik me af hoe lang dit soort hypes werkelijk populair blijven.
Mas de Daumas Gassac kan dan inmiddels zowel rechts als links zijn ingehaald en Robert Parker kan dit domein dan minder vaak bezoeken, maar het blijft een domein dat jaar in jaar uit toch buitengewone wijnen blijft produceren.
Goed. Veel woorden.
Wat blijft, is een prachtige ervaring.
Dank aan organisator Jeroen en dank aan de inbrengers van vele prachtige wijnen…..