Soms is wijndrinken gewoon vechten. Grrrr. Ik heb een zwak voor flessen die je lang weg kunt leggen. Die zijn jong vaak ongenietbaar. Deze 100% cabernet franc op nieuwe vaten in ieder geval wel, toen de wijn jong was.
Saumur Champigny 1999 Cuvee Les Rogelins
Rene Noël Legrand
Sombere kleur, wel ontwikkeling aan de rand maar om nou te zeggen geevolueerd? Nou nee. Dat niet. De neus is (vanmorgen 10.00 uur) één en al mineraliteit. Terroir. Vuursteen. Ver weg nog een zweem van zoet fruit: gedroogd Turks fruit. Vanille van nieuwe vaten. De eerste slok is… een klap in mijn gezicht. Verdorie, tien jaar oud, dit moet lékker worden… In plaats daarvan straffe smaak, hoog in zuren en bitters. Géén allemansvriend, maar dat was deze cuvee nooit. Poeh, poeh, wat een lastig glas. Heeft de wijn geen kurk? Welles / nietes / welles / nietes. Wat is de mening van vrouwlief? Écht super muf is ie niet. Ik wil wel nieuwe fles ernaast zetten, maar ja, kelder niet aan huis, dat is lastig. Dus besluit ik om te karaferen en af te wachten.
Die vijf uur in de karaf doen de wijn goed. Nog steeds veel mineraliteit, en ook die terroirtoets die cabernet franc wel vaker karakteriseert. De neus is consistent. Geen mufheid. De smaak is ineens véél aangenamer. Mild. Rondeur en zelfs sappig.Dus toch drinken dadelijk. Gegrillde rosbiefrolletjes met mozarella voor de gezinsleden - die géén lamsvlees waarderen-, van die sappige mooie lamsracks voor pa (hmm). Daarbij met rijst gevulde paprika naar Siciliaans recept.