Merlot…..verguisd sinds Hollywood zich ermee ging bemoeien. Dat er serieuze merlots bestaan lijkt tegen dovemansoren gericht. Ik heb werkelijk gewichtige importeurs in Nederland horen beweren dat er geen boeiende merlots bestaan. Mijn verjaarswijn (nu in het glas) bewijst het tegendeel!
Bianco Rovere (bianco di uve merlot) Guido Brivio, Ticino, Zwitserland 2008 ( ik geloof dat het niet te koop is in Nederland…slechts 1700 flessen productie)
Normaal gesproken open ik op mijn verjaardag altijd een wijn uit mijn geboortejaar 1967, maar de teleurstellingen van de afgelopen jaren en de economische toestand deden mij dit jaar afwijken van die traditie. Daarom deze keer een wijn van een briljant wijnmaker en persoonlijke vriend.
De Bianco Rovere is gemaakt van 100% Merlot en is 100% een witte wijn. De vergisting gaat op RVS waarna de wijn op nieuw eiken barriques (in tunnels in de Monte Generoso) een maand of 6 blijft liggen. Guido gebruikt enkel nieuwe vaten, de oude verkoopt hij niet, hij stookt er zijn BBQ mee op of legt er wat Grappa in te rusten.
Geen malo! Het spannende zuur blijft en is essentieel onderdeel van zijn stijl.
De wijn zelf dan:
Boem! Paukeslag! Daar ligt alles aan je voeten..rijpe kruisbessen, grasboter, vers gesnoeid kreupelhout, amandelen en basilicum. Wow wat een wijn, wat een gebalde vuist in een fluwelen handschoen, wat een weelde, wat een luxe!!
In de neusvleugels stijgen duizenden engelen op, ze zingen een vineus loflied op weelde en genot, ze spreken van duizend jaar vrede en liefde. Ze zijn gek van vreugde.
In de mond toont de Rovere zijn ware aard, de ragfijne zuren en de harmonieuze bitters spelen een gerafineerd spel met de zintuigen. De complexiteit die daarvan het gevolg is doet de hersenen huiveren. Haast onwillekeurig gaat de proever op zoek naar onvolkomenheden in de wijn maar kan deze nimmer vinden. Nooit is er teveel hout, nooit is er teveel zuur, nooit teveel bitter en nooit teveel terroir, alles klopt gewoon! Tis om gek van te worden!!
De afdronk reikt tot 2012 denk ik.