wijn.startpagina.nl

Wijndistributie

  • Anonymous avatar

    Wim dL

    Over de (wed) strijd tussen oude- en nieuwe wereld is hier al een hoop geschreven. Daarbij ging het steeds over kwaliteit dan wel over ‘wat is beter’, ‘lekkerder’ of ‘meer top’.

    Ook op het punt van distributie zijn er grote verschillen. Die ik niet allemaal op een rijtje heb, maar waar ik wel graag meer inzicht in zou willen krijgen. Ik ben wel benieuwd naar jullie visie, jullie observaties en jullie opmerkingen.

    Ter inleiding….

    Het is nog niet zo heel lang geleden dat ik vernam van een DRC-proeverij. Ik had nog nooit DRC gedronken en wilde dit graag meemaken en dan wel met iets serieus op tafel komen. Dus ik ging op zoek naar DRC. Destijds leek dat ernstig ingewikkeld, maar met een beetje inspanning en vooral met de inzet van serieus geld kom je een eind. Er zijn talloze wijnwinkels met DRC op voorraad en de wijnen van DRC worden met grote regelmaat geveild en zelfs aangeboden op Nederlandse ‘verkoopsites’. Ook andere Franse topwijnen zijn goed te verkrijgen. Elke gewenste jaargang Petrus of wat-dan-ook, het wordt allemaal verhandeld.

    Mijn eerste ervaring met de ‘absolute top uit de nieuwe wereld’ was heel anders. Je zult maar een fles Screaming Eagle willen kopen. Da's andere koek. De export naar Nederland is zéééér beperkt en voorbehouden aan mensen die beschikken over buitengewone contacten in Californië. En op de veiling van een fles Screaming Eagle heb ik anderhalf jaar moeten wachten.

    Distributie van de top van Napa

    Wie Screaming Eagle direct van de producent wil betrekken, is veelal te laat. Er is zo'n beetje een wachtlijst voor de wachtlijst. En zelfs ALS je aan de beurt bent, dan mag je een beperkt aantal flessen tegen een vastgestelde prijs kopen. Overslaan is plaatsje vergaan, want voor jou tig anderen. En natuurlijk wordt een (beperkt) gedeelte van de flessen verkocht aan de top-Horeca, vooral omdat daarmee de grote naam wordt behouden.

    Na mijn bezoek aan Napa weet ik dat Screaming Eagle in deze distributiewijze niet uniek is. Ook de wijnen van Harlan, Bond, Shafer en ongetwijfeld talloze anderen worden op deze manier verhandeld. Het overgrote deel van de productie wordt verkocht aan particuliere fans die jaarlijks flessen afnemen, een beperkt gedeelte gaat naar de top-horeca.

    Natuurlijk spelen ook ‘agenten’ en ‘importeurs’ een rol. Maar, tenzij ik me heel sterk vergis, ligt die rol toch anders dan bij veel producenten uit de oude wereld. Soms lijkt het alsof in de nieuwe wereld de producenten niet alleen verstand hebben van wijnmaken, maar ook van één-op-één-marketing. En als een producent de eindconsument direct kan bereiken, waarom zou hij dan nog gebruik maken van een tussenpersoon? Uiteraard tenzij de laatste een structurele toegevoegde waarde levert?

    Nieuw versus oud - Of kleinschalig versus grootschalig

    Hebben we het hier nu over ‘nieuw versus oud’, of veel meer over ‘kleinschalig versus grootschalig’. Er zijn door mij langgezochte en superschaarse wijnen die me doodleuk via niet nader te noemen Prikkers worden aangeboden. En dan gaat het bijvoorbeeld over Spaanse toppers.

    Misschien gaat het bij Franse ‘garagewijnen’ ook wel op dezelfde manier. Ik weet het niet. Ik probeer alleen een beeld te krijgen. Hm. Stel DAT ik nu verder zou willen met de wijnstudie, dan lijkt dit me een verdomd interessant onderwerp. Enne, voor wie er nu mee aan de haal gaat…. ‘see you in court’. ;-).

  • Anonymous avatar

    MaartenZzzzz

    Een aantal dingen om rekening mee te houden :

    Sommige wijnen zijn onderhevig aan zogenaamde “koppelverkoop” : als je 360 flessen van de basiscuvee koopt mag je een kistje van de topcuvee bestellen.

    Sommige wijnen zijn zo exclusief die mag je alleen kopen als je daartoe geschikt bevonden bent door de winery (zoiets als een Ferrari Enzo)

    Sommige wijnen zijn goed gelukt dat er slechts een klein gedeelte op de markt komt, de rest blijft in de familie en gaat naar mensen zoals Parker en naar wijn concoursen om de naam van het huis op te krikken. (show reserves)

    Sommige wijnen zijn alleen in de voorverkoop te verkrijgen. Je kan dan een jaar of langer voor de oogst intekenen op een bepaald aantal flessen.

    Sommige wijnen “verdwijnen in het geheel” naar b.v. Japan of Katar omdat ze daar veel meer opbrengen.

    Voorts zijn er de exorbitant rijke menschen op deze aardkloot die gewoonweg een complete jaargang van een bepaalde wijn opkopen. bv Château Ferrière, Margaux die tot voor een paar jaar geleden eigenlijk nooit op de consumentenmarkt te vinden was.

    Bovenstaand verhaal gaat echter voornamelijk over oude wereld, hoe dat in de nieuwe wereld gaat weet ik niet. Kan me voorstellen dat dat daar net zo gaat.

  • Anonymous avatar

    Wim dL

    Dank voor je reactie, MaartenZzzzz!

    Alles voegt toe en wat mij betreft is alles interessant.

    De strategie van koppelverkoop is volgens mij bedacht door DRC. Dat zowaar een Franse producent nog eens uitblinkt in marketing ;-))))

    Enig idee welke producenten eerst hun afnemers willen ‘wegen’? Wat een godvergeten arrogantie zeg…

    Het idee van voorverkoop is volgens mij niet zozeer geïntroduceerd door ‘Chateaux’ als wel door de clubs die geacht werden om de complete productie van een Chateau af te nemen. Maar wellicht heb ik weer een keer een bel horen klinken zonder te weten hoe de kok heett ;-)

    Kortom, vertel en roep meer! ;-)

    Groetsels, Wim

  • Anonymous avatar

    TGG

    Vind het een mooi onderwerp Wim, moet daar eens even over nadenken.

    Theo

  • Anonymous avatar

    Robèrt Koopman

    Wim dL Schreef:

    ——————————————————-

    >

    > Enig idee welke producenten eerst hun afnemers

    > willen ‘wegen’? Wat een godvergeten arrogantie

    > zeg…

    Arrogant?

    Is toch ook weer een beetje een “ja” en “nee” gevalletje ben ik bang.

    Nu kan de producent zelf bepalen wie er met zijn goederen aan de haal gaat.

    Liefhebbers komen zo ook aan hun trekken en niet alleen zij met de hele dikke buidels.

    Met exclusieve auto's is dit vrij gebruikelijk, je moet in het verleden al bewezen hebben dat je met zo'n auto om kan gaan.

    En dus niet meteen na een maandje met 50-100% winst verkoopt.

    Kan me dit met wijnen ook wel voorstellen.

  • Anonymous avatar

    MaartenZzzzz

    Er is meer !

    Sommige producenten doen niet aan exclusiviteit, die willen dus niet één importeur in een bepaald gebied maar doen zaken met meerdere. BV Guigal. Laat de importeurs maar concurreren met elkaar dat houd ze scherp.

    Wie het systeem van intekening heeft bedacht weet ik niet maar ik geloof niet dat er één importeur is die zich nog een streng quota laat opdringen, dat is verleden tijd.

    Sommige producenten hebben niet eens genoeg productie om überhaupt ergens een importeur te willen. Zo is mij in Zwitserland regelmatig te verstaan gegeven dat de Zwitsers zelf zeer goed in staat waren om de kelders van het domein droog te drinken. In dit land moet je ook zoeken naar de producenten die hun afnemers “wegen”. De wijn van Guido Brivio die Petrus versloeg in een blindproeverij kent een oplage van 1200 flesjes. Die verkoopt ie niet aan iedereen die met geld komt zwaaien. Je moet er wel wat vanaf weten. Voor je het weet krijg je het “Puff Daddy-Cristal” effect. Patsers die jouw zorgvuldig opgebouwde product gebruiken voor hun macho image. (tot zo ver mijn rol als advocaat van de duivel)

    Koppelverkoop van DRC is anders dan de koppelverkoop die ik bedoel. Bij DRC is het zo dat je een 12 vaks kist wijn koopt waarvan 1 fles de wijn der wijnen is.

    Bij Boekenhoutskloof mag je een kistje Boekenhoutskloof Shiraz en Cabernet Sauvignon bestellen bij een afname van een pallet Porcupine Ridge.

    Vergelijkbaar maar toch niet helemaal hetzelfde.

    ps reageer jij dan ook even op mijn draadje op LinkedIn afdeling Leiden :D

  • Anonymous avatar

    Wim dL

    http://www.erobertparker.com/members/lettie/lt65.asp

    Mailing List Wines & Whines, April, 2007

    Today, wine can be purchased in all kinds of ways—in stores, at auction and, increasingly, online—but the most psychologically satisfying means of acquiring it, I’ve decided, must be through membership on a mailing list (preferably one that your friends can’t get on).

    The mailing list phenomenon began some 10 years ago with small-production wineries, mostly Californian, that were (mostly) selling cult Cabernets. Only a chosen few could acquire these bottles straight from the winery; the less fortunate had to wait years for a chance to buy (or pay a premium in a restaurant, the only other place where these mailing list wines could usually be found).

    Today, there are still plenty of people willing to wait. According to Manfred Krankl, coproprietor and winemaker at Sine Qua Non, there are about 4,000 people on the waiting list for his mailing list—and about one-fourth that number on the actual mailing list. Even though Sine Qua Non is one of the greatest producers in California (of Syrah, not Cabernet, as a matter of fact), I have to admit I was surprised by the numbers—especially since the competition for collectors’ attention has grown so fierce over the years, not only from established regions in Bordeaux and Burgundy, which have both had great vintages recently, but also from promising regions like Argentina’s Mendoza and New Zealand’s Central Otago.

    There’s also a lot more competition at home. According to Eric Binau, whose company, Cultivate Systems, keeps track of such things, there are around 250 small-production mailing list wineries in California today—as opposed to about 30 a decade ago. And plenty more are soon to appear. “For every powerhouse like Bryant Family, there are five new Sloans, Scarecrows or Levy & McClellans coming online,” he said, naming a few of the hottest properties— all, by the way, producers of Napa Valley Cabernet.

    (…)

    The collectors I spoke with insisted that passion, not profit, impelled them to put their name on a mailing list, though I’m sure there’s a touch of pragmatism in even the purest heart. As my friend Martin (not his real name) said, “I’d be a fool to get off the Screaming Eagle list when the wine is still selling for so much.” Martin, who lives in Los Angeles, confessed he had considered selling his allocation from time to time but hasn’t so far. (Martin asked me not to print his real name, afraid he’d be punished for expressing such heretical thoughts, as wineries dislike collectors who buy and “flip” wines—and it’s not always legal.)

    (…)

    Harlan, like some wineries whose mailing lists are technically full, tries to fulfill requests even if, as Weaver said, it takes “a few years or a couple of ’consolation’ bottles of The Maiden” (which is also a very good, albeit pricey, wine). But at least there’s hope—unlike at, say, Marcassin or even Araujo Estate, which has opened and closed its list several times. It’s currently closed, though Bart Araujo has kept the price of its Eisele Vineyard Cabernet relatively low—only $215 for lucky mailing list buyers. Some wineries, including Screaming Eagle, maintain Web sites that invite people to sign up for their lists. (I put my name on the Screaming Eagle list, and when I asked how long it might be before I could buy a bottle, the answer was a vague “several years.”)

    (…)

  • Anonymous avatar

    Hendrik de vierde

    Even de proef op de som genomen bij E-Bay

    tientallen aanbieders van Screaming Eagle:D Schijnt ook nog iets anders te wezen. Toch nog een gevonden

    http://cgi.ebay.nl/SCREAMING-EAGLE-CABERNET-SAUVIGNON-2003_W0QQitemZ250482679417QQcmdZViewItemQQptZWein?hash=item3a51ee5e79&_trksid=p3286.c0.m14

    Hendrik

  • Anonymous avatar

    André

    Distributie en marketingstrategie : de titel van mijn boek

    Kijk ook een naar de pricing, bijvoorbeeld bij Provence rosé Garrus (EUR 76)

    Daarmee wordt een wijn meteen neergezet.

    Pricing en distributiekanaal heel interessant. Er is zo veel mogelijk.

    Als je het onderwerp beperkt tot de hoogste klasse, zie je altijd dat geprobeerd wordt een schaarste te kweken. Hoewel bijvoorbeeld de premier cru's in de Medoc niet schaars zijn.

    André

    P.S. Wim see you in court.

  • Anonymous avatar

    TGG

    André,

    Kijk, nu kom je op mijn vakgebied “pricing”. Ben benieuwd naar dat boek, is dat serieus? Ben zelf al een jaar ofzo bezig aan een boek over pricing (niet mbt tot wijn overigens)

    Theo