PN Chateau Montrose 1978

  • NDR

    Morgen dagje vrij…

    Ontkurkt om 16u, eerste glas 18u30, wijn in de fles gehouden

    Staat vd fles: niveau ts, kurk intact

    Kleur: doorzichtig rood (geen densiteit), weinig bruin aan de rand

    Neus: zeer kruidig, bloemen en hout. Prima neus!

    In het mondje: zwarte bessen, ceder maar ook veel aarde. Korte afdronk (8sec max)

    Conclusie: weinig diepgang, niet complex, niet ‘vol’. Hoogtepunt reeds enkele jaren terug gekend.

  • Eelco van Wieringen

    Tja Niels, tis gewoon niet meer dan “oude wijn”. Ik had er op voorhand ook geen cent voor gegeven. Maar dan toch, er lopen hele volksstammen rond die dit wel waarderen. Ik niet, secundair, kantelpuntje tertiair, dat is het, weten we nog…?

    Salut,

    Eelco

  • NDR

    Ik had er toch wel wat meer van verwacht. Ik had nog hoop op een eventuele positieve evolutie naar gelang de avond vordert….maar meer leven komt er niet meer in. Pas op, ‘dood’ kan je de wijn helemaal niet noemen maar wat meer volle smaken in de mond waren welkom geweest. Vooral de afdronk stelt mij echt wel teleur. Maar we zijn weer een ervaring rijker :)

  • Willem G

    Tussen 1972 en 1985 zat Montrose in een dip. M.u.v. 1982 zijn er toen heel matige wijnen gemaakt. Nu een grote naam geeft geen garantie voor het verleden.

  • NDR

    Hallo Willem,

    Je kan toch moeilijk stellen dat de 1975 Motrose een dipje had? Robinson en Quarin vonden hem impressionant, anderen zéér goed! De PN's over de 78 waren ook alles behalve slecht te noemen.

  • Willem G

    Hallo NN….classicwine….Niels???

    Speciaal voor jou uit de Parker bijbel van 1991 gehaald:

    1970 - 94

    1971 - 86

    1973 - 65

    1974 - 72

    1975 - 87 (niet slecht, maar ook niet groots = 90+)

    1976 - 86

    1978 - 84

    1979 - 82

    1980 - 72

    1981 - 84

    1982 - 89

    1983 - 83

    1984 - 77

    1985 - 85

    1986 - 91

    1988 - 83

    1989 - 92

    Uitgaande van Parker vind ik het redelijk gerechtvaardigd te zeggen dat Montrose tussen 1972 en 1985 een dipje had. Ik heb zelf ook wel wat 70-er jaren Montrose gedronken (kostte destijds nog geen 15 euro) en die vielen eigenlijk altijd tegen.

    Groeten,

    Willem.

  • NDR

    Hallo Willem,

    Tja, als Parker de enige wijncommentator is met recht van spreken, dan moet ik inderdaad passen. Persoonlijk tracht ik zoveel mogelijk ‘kenners’ te raadplegen om dan zelf uit te maken of de wijn ‘groots’ of niet is. ondertussen weten we allemaal dat (voor welke reden dan ook) niet alle ‘uitgevers’ op dezelfde lijn staan, soms zelf mijlenver uit elkaar. Als bv de 75 van Quarin een 95 krijgt en van Robinson een 18/20 dan ga ik ervan uit dat er wel iets ‘groots’ in de smaak zit.

    Maar de ervaring met de 78 zegt me inderdaad dat Parker er dichter bijzit dan bv Quarin. Dus ondanks mijn betoog moet ik je gelijk geven.

    Toch een klein vb. Enkele maanden terug dronk ik de Cos d'Estournel 78. Parker vond hem zeer matig, WS en Quarin uitstekend. Hier moet ik dan de laatste 2 bijtreden want de wijn was outstanding, alive and kicking!

  • Juan

    Hey mannen,

    Uit eigen ervaring durf ik wel te stellen dat Montrose het niet best voor elkaar had in de jaren 70 (op 1970 na)…net zoals Angelus trouwens (over dunne nietszeggende sapjes gesproken….). De Montrose 1986 is groots!

    De diverse “kenners” zitten inderdaad niet altijd op dezelfde lijn…verre van zelfs! Wij dronken vorige week Cos 1989. Wat een waanzinnig goed glas! Zie de PN eerder op dit bord. Parker was er niet echt gecharmeerd van…..Gabriel weer wel…..Als het gaat om Troplong Mondot 1989 zijn de rollen volledig omgekeerd. Gabriel vindt dit niets…Parker wel….en ik ook!!!

    Persoonljik kijk ik ook altijd naar meerdere “kenners” als ik twijfel over de aankoop van een bepaalde “oudere” wijn. Waarbij ik er inmiddels wel achter ben dat Jancis absoluut niet mijn smaak heeft en ik dus ook geen waarde hecht aan haar beoordelingen

    Hasta Luego

    John

  • Willem G

    ???

    Parker is voor mij allesbehalve heilig. Maar toen ik je eerste posting las, moest ik denken aan mijn eerste 2e Grand Cru Classé ervaringen met bepaalde château’s: Rauzan Gassies, Rausan Ségla en Montrose. Kostten destijds vanwege hun status vaak rond de 30 gulden, maar vielen meestal bitter tegen. Deze huizen besloot ik dan ook niet meer te kopen tot er verbeteringen te proeven of te lezen waren. Cos d‘Estournel, Gruaud Larose en de Léovilles, maar ook Giscours waren toen een veel beter koop en ongeveer net zo duur.

    Door je tweede berichtje (en mijn herinneringen aan de 86-er en de 90-er)heb ik Parker er maar eens bij gepakt, om te kijken wanneer volgens hem de kentering was.

    1975 is een verhaal apart. Aanvankelijk bejubeld als een topjaar, maar veel (niet alle!) vooral linker oever wijnen, raakten nooit van hun harde tannine af en werden nooit echt lekker. Het is best mogelijk dat nu, meer dan 30 jaar later, die wijnen zich toch nog aangenaam presenteren. Het proefmoment kan zeker bij deze jaargang van groot belang zijn.

    En verder; niet blind varen op één schrijver. Ze zitten er allemaal wel eens naast in vergelijking met je eigen smaak. Maar tot die conclusie was je zelf ook al gekomen en is ook al door John verwoord.