Maurice,
Over het algemeen (!) heeft mijn voorkeur van oud naar jong.
Daarbij geldt natuurlijk dat je ook de stijl van het jaar mee moet nemen bij het opstellen van de volgorde. Wat bedoel ik: wanneer het een Bordeaux verticaal betreft, komt 1997 waarschijnlijk “ouder” over dan 1996, ook al is het feitelijk een jaartje jonger. Het gaat dus niet alleen om het jaartal, maar ook de ontwikkelingsfase van de wijn.
Mijn argumentie voor deze voorkeur is dat de vaak krachtig overkomende jonge wijnen de gerijpte oudere wijnen volledig kunnen overschaduwen. Daarmee kom ik aan bij jouw derde optie: van lichte jaren naar krachtige jaren, dit is volgens mij zeker zo belangrijk.
Uitzondering was bijv. de Moulin Touchais proeverij, waarbij de keuze om van jong naar oud te gaan absoluut de juiste was. Dit zijn wijnen die minstens 15 à 20 jaar nodig hebben om hun schoonheid te tonen, en als je dan eindigt met de jonge jaren, hadden we de climax van de 1959 en 1937 waarschijnlijk anders ervaren.
Daarmee kom ik op een vierde optie: bouw de verticaal zodanig op dat je steeds weer mooie(re) wijnen te proeven krijgt. Of zet toch tenminste niet de naar verwachting mooiste wijn als eerste in de proefvolgorde, dan gaat de rest alleen maar ‘minder’ zijn. Steeds de mooiste als laatste is dan ook weer erg voorspelbaar.
Als ik zelf een proeverij organiseer verander ik vrijwel dagelijks (in mijn hoofd of op papier) de volgorde van de te proeven wijnen, juist omdat het jongleren met de gegevens van de wijnen zo leuk is om tot een hopelijk zo interessant mogelijke degustatie te komen. Volgens mij is er geen goed of fout in een vertikaal, gewoon een voorkeur die heel persoonlijk is. Persoonlijke voorkeuren leiden tot discussies, en dat is toch geweldig!
Cheers
Peter Z.