Eén van mijn zusjes woont in Langlade, vlakbij Nimes. Langlade kent 7 producenten waarvan er 6 ‘Vin de Pays du Gard’ op de markt brengen die vooral door de lokalo's wordt weggeslobberd. Blijft er één over: ROC d'Anglade. De eigenaar van dit domein wordt inmiddels door zijn dorpsgenoten verketterd. Want hoe haalt hij het in zijn paasei om € 30 te vragen voor zo'n wijn. Vele toprestaurants in Frankrijk kenden het antwoord. En dus kwam Ome Bob op bezoek die aan de witte wijn 85-90 punten toekende, aan de rode 88-91 punten en aan de rosé 89 puntjes. De rest is geschiedenis.
Mijn zus arrangeerde een bezoekje en dus kon ik enkele jaartallen proeven. Eigenaar Rémi Pédréno is een voormalig ICT'er die een jaar of wat geleden besloot om ‘op zijn eigen manier’ wijn te gaan maken. Een ongelofelijk gepassioneerde wijnmaker. Een loepzuivere biologische wijn, opvallend lichte kleur, elegant en een geweldig mooie balans. De oudste jaargang die ik in mijn glas kreeg was de 2003 met een prachtige, rijpe neus maar vooral meer dan voldoende zuren en prachtige tannines. Subtiel houtgebruik. Die wijn zou ik graag over 5 jaar nog een keer proeven. Bizar mooi.
Nog niet op de markt gebracht is een wijn in de Spaanse traditie, de Reserva Especial met maar liefst 48 maanden houtrijping, een blend van verschillende jaargangen. Een wijn van een totaal ander type, echt een power-glas, direct na openen nogal wat ethyl-acetaat in de neus. De tweede dag was dit verdwenen.
Een Belgische dealert levert zowel rood, wit als rosé.
Maar vraagt zich nog even af hoe hij de wijnen in Nederland krijgt ;-)