Afgelopen zaterdag naar een qua naam uitdagende proeverij in de Fooddept Loods in Amsterdam geweest. Back 2 Terroir – Back 2 Taste – 2013. Zo’n naam prikkelt en daagt inderdaad uit. Die uitnodiging kwam zomaar binnen via mijn email. Een uitnodiging van een bedrijf uit Gent (België) Geen idee waaraan ik de eer te danken had en dus roept zoiets vragen op omdat ook de naam van het bedrijf uit Gent mij totaal onbekend voorkomt. Ook de wijnvrienden alhier hadden zo’n uitnodiging ontvangen. Bij binnenkomst dus maar eens op onderzoek uit. Nu, daar zijn we dus niet uitgekomen maar het blijft wel vreemd dat een wijnbedrijf in Gent over je emailadres beschikt.
Leuke loods, groot fornuis en een kok in het zwart daarachter. Langs de kant tafels met voldoende wijnen voor een leuke middag. Ik denk zo’n dikke honderd wijnen en twee tafels met Belgische bieren.
De eerste wijnproducent heeft Amsterdam niet kunnen vinden. Zijn wijnen wel maar die flessen bleven dus gesloten. De 2e tafel werd ingenomen door een jonge man die geen woord buiten de deur sprak. Mijn Frans is ook niet best maar ik dacht toch stellig iets anders te horen dan Frans. Wij proefden van Mas Costefere – Rémi Poujol de Le Temps Fait Tout Blanc 2011, de Brutal VdF Région Languedoc zonder jaartal en de Vieilles Vignes 2010 AOC Languedoc. Wat een matige wijnen. Etiketten alsof een klein kind is bezig geweest en een informatie van nul komma nul op hals, rug of voorkant. Wij tikken de wijnen op krap 4/10 af. Let op, de VV kost wel 20,50 euries.
Dan wordt duidelijk dat wij op een bio-proeverij staan. Alle aanwezige wijnboeren en boerinnen zijn van het alternatieve deel van de mensheid. Dat was ons nog niet opgevallen. Dat bio mag van mij maar het moet wel iets opleveren. Minimaal een smakelijke wijn.
De 3e tafel werd ingenomen door Le Clos des Grillons – Nicolas Renaud. Gelukkig was dit beter. Dat kan ook niet anders want tafel twee was pet en dan is het al snel beter. Er stonden zes wijnen op tafel twee en we hebben er drie overgeslagen. Mijn huig is mij te lief. De wijnen van Le Clos verrassen dus. Maar ze moeten wel een paar jaar oud zijn. De 2012 wit en rood kan ons wel bekoren maar het wordt beter met de jaargang 2009. En het wordt helemaal leuk bij de laatste fles. Dat was een magnum Sous La Lune Magnum 2012. Een bijzonder curieus fleske. Want dit was een rosé uit een solera-systeem. De onderste laag is uit het jaar 2008 en zo terug tot heden. Het is een vijflaags systeem Als je denkt dat je een rosé in het glas krijgt heb je het mis. Toch is het Rosé. Zeer goed gemaakt maar de prijs… 41,– per magnum. Wij houden het op 8/10 met de aantekening Curieus.
Vanaf hier nog elf tafels met wijn te gaan. Als toetje ook nog wat bier. Laten we kort zijn. De rest was pet. Zo laag heb ik wijnen nog nooit beoordeeld stel ik achteraf vast. En dan de prijzen! Werkelijk te gek. Soms dik over de twintig met uitschieters naar de dertig euries. Bij die prijzen moet je toch wel wat kunnen bieden.
Het fornuis met kok hebben wij ook gelaten voor wat het was. De bordjes Pasta zagen er wel aardig uit maar de saus van blokjes en pakjes hoeft voor mij toch niet. Al met al een deceptie van jewelste. En dat na ons bezoek eind september aan de Mosel waarbij Bio ook al niet goed uit de verf kwam.
Op naar de Ierse Pub. Aldaar op het scherm de Rugbywedstrijd Wales – Zuid Afrika en die was fenomenaal en daar kan geen Bio-boer tegenop.