Wie is Anika zullen jullie je afvragen. Anika is mijn dochter en die is vandaag 12 geworden. En dat gaat morgen op de ‘grote school’ beginnen. En dus sneuvelt vandaag een fles uit haar geboortejaar. 2002 voor de goede rekenaar. En iedereen weet hoe dat was in West-Europa. En dus moeten bepaalde flessen maar niet wachten tot ze 18 is. Zeker niet als het deze is:
Chapoutier Cote Rotie Les Becasses 2002
Pop and Pour. Poeh wat een lichte kleur! Is dit Syrah? Lijkt wel Pinot Noir. Snuffeldesnuffel. Hmmmmm, Beetje houttonen, sjek, beetje zwarte bes op de achtergrond. Gesloten? In elk geval geen ouderingsgeuren. Dat is bemoedigend. Slokje. ????? Nog maar een slokje. OK, het heeft balans. Het heeft nergens scherpe kanten. Maar dit is toch niet wat we verwachten. Dun, a-typisch. Moet het nog komen? Effe wachten maar? Snap ik de wijn niet?
Dik een uur later: kan niet zeggen dat dit ineens een powerhouse geworden is. Nee, nog steeds weinig. Weinig ouderdom. Geen dikte, geen diepte. Ruikt niet naar Noord Rhone en smaakt er niet naar. Had destijds al mijn twijfels en nu dus bevestigd. Dit is zijn prijs zeker niet waard! Ik zal aan het einde van de avond nog eens proeven. Mocht hij dan ineens de moeite waard zijn, komt er een deel 2. Maar mijn voorlopige conclusie: 2002 was een geweldig jaar voor kinderen (evenals andere jaren ongetwijfeld), maar beroerd voor deze wijn. Gelukkig geen kist van gekocht.
Toch gefeliciteerd meid! Er ligt nog genoeg uit dat jaar wat wellicht beter uit de verf gaat komen!
Wolf, die deze week terug komt met een verslag van zijn Zuid Rhone escapades