Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Wolf
Herontdekt. Nee, opnieuw verliefd! Dat is de juiste classificatie. Jaren geleden dronk ik het vaak: Zuid Rhone wijnen. Het was dik aan tussen mij en de Rhone wijnen. Maar met de jaren kwamen er vele nieuwe liefdes bij. Uit ging het niet met de Rhone wijnen. Daarvoor hield ik er teveel van. Dit jaar ging de familiereis richting de Zuid Rhone. Mornas om precies te zijn. In de Cote du Rhone Village Massif d’Uchaux, maar met alle dorpsappelaties op steenworp afstand. Ik had er nog nooit van gehoord. En na 2 weken ben ik weer helemaal verliefd geworden. Zo zie je maar: oude liefde roest niet. Nooit!
Zaterdag 16 augustus: vrouw op de bijrijderstoel, 3 kinderen achterin en de kofferbak halfvol bagage. ‘Veel kleding hoeft er niet mee! Tis er toch heel warm!’, had ik nog geroepen. ‘En papa moet nog door de achterruit kunnen kijken!’. Maar iedereen weet dat papa wat ruimte voor de terugweg reserveerde …… En die is vol gekomen. Hoe?
Eerste week vakantie: dagtripje naar Vaison la Romaine (met mooie romeinse overblijfselen, een leuk oud stadje en een overvolle regionale markt). Je kunt immers geen 2 weken alleen maar in de zon liggen. Terugweg via Rasteau, Cairanne, Rochegude. Komt dat even goed uit. Langs de weg aangewipt bij Didier Charavin. 45 hectare groot, bewerkt volgens Agriculture Raisonnee. Dat is een certificering voor als je milieuvriendelijk werkt, maar geen zin hebt in de rompslomp. Slim! Uitstekende PQ wijnen vond ook de Revu de Vin de France. Groot proeflokaal. Didier was met vakantie. Zijn rechterhand stond in het lokaal en die praatte geen woord Engels. Toevallig was ‘het nichtje uit Parijs’ (ik schat haar dik in de 50) er ook. Die praatte wel Engels. En inderdaad praatte zij 3 woorden Engels. Dus maar in het Frans geconverseerd. Met handen en voeten en met name veel mimiek kom je er wel. Het hele gamma kritisch doorgeproefd. Met name zijn Rasteau wijnen zijn zeer OK met als uitschieter de cuvee Parpaiouns. Voor zeer vriendelijke prijzen!
Na een klein uurtje verder terug naar de camping en plotseling zag papa in Cairanne Domaine des Amadieu staan. Die had ik ook op de afvinklijst staan. In de ankers! Kruip door, sluip door en daar was het Domaine dan. Met een groot slot om het hek ……. Maar wel een vriendelijk bordje (vrij vertaald): ‘als ik er niet ben, kun je mijn wijn ook proeven bij Cave de Belvedere’. Hmmmm, wat is dat? Koers naar die Cave. Liggend aan de doorgaande weg in Cairanne tegenover het ‘dorpsplein’. Auto geparkeerd. Kids bleven wel even zitten. Cave de Belvedere bleek het Cairanne promotie proefwinkeltje te zijn. En toen herinnerde ik me de wijze woorden van Joost B: ‘stop met het uitzoeken van al die domeinen! Ga oa. naar Gigondas. Daar heb je een proeflokaal waar je alles kan proeven!’ En dat heb je dus ook in Cairanne. Bonjour! Lijst met een 75-tal wijnen onder de neus, waaronder Amadieu. Viel me eigenlijk een beetje tegen. Niet zo genereus als ik gewend was van Cairanne. Straffer. Alleen de Vieille Vigne was erg mooi met een heerlijke kirschneus, volgens de vrouw. Dus doe maar een doosje. Verder kon Domaine Boisson mijn goedkeuring krijgen. Met name de cuvee l’Exigence. Ook maar een doosje. Na 2 doosjes aangestreept te hebben en de nodige proefslokjes voel je je al snel ongeremd. En kijk je alleen nog maar naar de duurste wijnen. Domaine Dionysos La Trilougio 2006? Van hun 3 beste percelen. Staat dat open? Nee, maar we maken hem wel open. Kaboem! Zozo, dat is mooi spul! Een wonder dat het uit de fles kwam! Dik, rond, vol, met alles wat hoort in Zuid Rhone. Niveau Chateauneuf du Pape. Wordt alleen in de allerbeste jaren gemaakt. En dan zeker niet een van de minsten. Pak maar in! (later bleek dat dit ook alweer in NL te krijgen is …..). Zo de eerste proefdag zat erop en de slinks gereserveerde ruimte moest al het hoofd bieden aan 5 dozen wijn. OK, er gaat heus nog wel een doos sneuvelen op de camping. Dat werden er 2 uiteindelijk. Terug gereden naar de camping en verdomd: vlakbij lag Domaine Dionysos! Dat onthouden we voor het gemak maar even.
Na een aantal dagen plat in de zon liggen moest een 2e dagtrip gepland worden. Inkoppertje! Orange natuurlijk. Mooi romeins theater, lekker lunchen onder de bomen. En in de namiddag ……. Tja, de familie was mee dus het werd kiezen, Chateauneuf of Gigondas. Die eens gek! Gigondas.
Allereerst kwamen we langs Domaine de la Tourade, een biologisch werkend wijnhuis. Ook die stond op de lijst, dus maar even naar binnen. Alwaar we een op Charles Aznavour lijkende eigenaar aantroffen met een wel heel grote maag! Ten minste: ik nam aan dat dat de oorzaak was van de omvangrijke buik. De la Tourade heeft wijngaarden in zowel Vacqueras als Gigondas. En dito wijnen. Vacqueras: waarschijnlijk drink ik altijd de verkeerde. Heeft me nooit echt bevallen. Te kruidig, te straf, te weinig fruit. Alleen de cuvee Gourmande kon me bevallen. En een leuke witte Tradition. De Gigondas was van basis tot topcuvee super. Van alles dus wat ingeladen. Deze keer maar geen hele dozen. Anders konden de kinderen niet meer mee terug! Het toeval trof dat er net een aantal mensen een afspraak hadden om de winery te zien. Of wij ook mee wilden. Uiteraard. Echt nog zo’n ouderwets familie bedrijf. Aan het aangrenzende woonhuis was een foeilelijke kleine kunststof serre geplakt, alwaar opa op een stoel neergezet was om ons nauwlettend in de gaten te houden. Het technische gedeelte was erg gedateerd, maar blijkbaar kun je daar nog uitstekend wijn mee maken. Leuk, want rustiek.
Verder doorgereden naar het dorp zelf. En godmiljaar, Joost had niks teveel gezegd! Het proeflokaal van Gigondas is echt fenomenaal! Dat had ik nog nooit gezien. Daarbij viel Cave de Belvedere in het niet. Misschien wel 200 wijnen te proeven. Allemaal aan een flinke bar waarachter een enorme gekoelde bak schuil ging. En in die bak stonden honderden kleine proefflesjes van 150 ml. ‘Vrouw, vrouw, kom kijken!’. Het gezicht van Cecile vertrok en kort daarop vertrok de rest ook. ‘Ik ga wel met de kinderen het dorp bekijken….’. Heel verstandig! Ben tot een 30-tal wijnen gekomen. Van verschillende huizen en verschillende jaren wat cuvee’s gekocht. Maar daar had je helemaal los kunnen gaan.
Zomaar een willekeurige dag: in mijn nopjes over mijn aankopen toch even wat internetten over wat erover geschreven werd. Op de site van Revu de Vin de France werd La Trilougio 2009 (zie eerder dit stuk) helemaal de hemel in geprezen. 2009? Shit, die heb ik niet. ‘Jongens, papa moet effe ‘boodschappen doen’!’ Dus maar even 5 km verderop naar het domaine zelf. In het proeflokaal trof ik ‘brother in law’ en gelukkig in OK Engels leuk over wijn geluld. Ondertussen rondkijkend: waar is die 2009. Niet te vinden. Wel de 2006. Dan maar vragen. ‘De 2009 is nog niet op de markt!’ ‘Ook niet voor mij?’, vroeg ik nog. Ja, komend jaar …… En ineens komt een knoest van een grijsaard binnen stormen. Andre Farjon, de voormalig eigenaar (want sinds 2011 zwaait zoon Benjamin de scepter). Brother in law ratelt in onverstaanbaar Frans tegen Andre, Andre kijkt naar mij en vraagt ‘prive?’. Ik denk dat ik het snap en voor ik het weet nodigt hij me uit om 2 dagen later terug te komen om de 2009 te proeven. Verheugd steek ik mijn hand naar hem uit. Hij steekt iets terug wat later zijn pols bleek te zijn. Hij had vieze handen. Ik dacht dat het zijn bovenbeen was …….
2 dagen later stond, geheel on-frans, op het afgesproken tijdstip een fles klaar om te proeven. Zoon Benjamin had tijd vrij gemaakt om samen met mij het laatste kunstje van Pa door te proeven. Daarnaast me zijn nieuwe filosofie uit te leggen: wijnen met minder hout, bottelen als het op de markt gebracht moet worden, op de markt brengen als het drinkbaar is. Lekkere wijn maken dus! De 2009 was nog erg jong, maar het belooft veel. Prachtige Zuid Rhone neus. Sjiek en krachtig. De wijn zelf was nog wat gesloten, maar wat wil je: pop and pour. Terwijl deze eigenlijk een uur of 2 in de karaf moet. Kan gemakkelijk nog een jaar of 10 mee, zo niet langer. Die 10 jaar is gebaseerd op hoe Benjamin hem wil drinken. Voor de mensen die van tertiaire wijn houden kan deze nog wel wat langer mee. Als klap op de vuurpijl mocht ik ook nog eens een doos kopen. Fantastisch! Nog even rond snuffelen. Wat ligt daar in de hoek? Die 4 magnums? Oh, dat is La Cigalette 2005. Huh? Maar dat is toch wijn zonder hout? Courante jaargang is 2011. En gisteren was toch 2012 gebotteld? OK, magnum, maar 9 jaar oud? Maar Wolf, dit is 2005. Dat jaar gaf zoveel materie in de druiven, dat we die wel een houtopvoeding moesten geven. 15 maanden! Hij is nu mooi! Overigens hebben we dat ook met 2004 gedaan en 2006 (daar is iedereen in de Rhone zelf overigens erg content over!) gedaan. 2006 is gisteren op de fles gegaan. Alleen 75 cl. Nu gaan we dat waarschijnlijk nooit meer doen. Aha! Een curiositeit! Doe ze maar alle 4! 1 Magnum heeft de camping niet meer overleefd. Heerlijk! Lekker gerijpte Rhone: animaliteit, gestoofd fruit, prettige zuurgraad en een smaak die steeds weer bleef komen en veranderen. Daar kun je de avond mee doorkomen!
Kortom: een heerlijke reis in alle opzichten. OK, je moet echt goed zoeken om dingen te vinden die NL nog niet bereikt hebben, maar ook al is het hier te koop: ter plekke geeft het zoveel meer plezier. En met welgemeend enthousiasme en interesse worden net iets meer deuren geopend! We ga terug!
