Guill,
Ik denk dat de genoemde in- en verkoopbedragen beide niet geheel realistisch zijn.
In het algemeen denk ik dat er redelijk wat wijnzaken te vinden zijn waar de opslagen die gehanteerd worden t.o.v. andere vormen van retail héél erg laag zijn en de 100% opslag die in veel retailsector normaal is bij lange na niet benaderen voor de grotere wijnen. Er is voor wat betreft de grote wijnen veel concurrentie, waarschijnlijk omdat er ook een groot parallelcircuit is of dreigt van particulieren die zelf bij de wijnboer inkopen.
Petrus wordt tegen een gereduceerde prijs aangeboden omdat dit als “package deal” wordt verkocht tezamen met veel andere (mindere) wijnen van Moueix, maar volgens mij moet je dan nog steeds denken aan een prijs die minimaal een factor 10 hoger ligt dan EUR 30,-.
De Musigny GC van Roumier krijg je denk ik alleen voor EUR 30,- ex domaine als je met een pistool bij het domaine naar binnen stapt. Tenzij ze ook weer als package deal verkocht worden met veel mindere wijn, is er geen enkele andere reden waarom ze anders voor zo weinig door het domaine verkocht zouden worden. Ik ben geen grote Bourgogne liefhebber, maar als Roumier van die kleine hoeveelheid musigny af wil voor EUR 30,- per fles dan kom ik ze wel bij hem halen.
Ik ben het er wel helemaal mee eens dat er veel lucht (marge) zit in de prijzen van veel goede wijn. Veel meer dan EUR 10-15,- per fles kost het niet om zelfs de beste wijn te maken en de rest is marge. Ik denk echter dat dit voor wat de grote wijnen betreft tegenwoordig met name in ze zakken van de wijnboeren zelf terechtkomt (en als het al ergens terecht moet komen dan is dat denk ik niet verkeerd).
Uiteindelijk zeggen logische economische wetten ook dat prijzen van ook de betere wijn omlaag moet richting de kostprijs, behalve die van een paar iconen zoals de premier crus uit Bordeaux die net als Gucci een “brand premium” kunnen vragen. Er is niet echt een aanbodbeperking zoals je in de afgelopen 10 jaar kan zien: het aantal wijnen dat bijvoorbeeld 90 (of 95) punten of meer krijgt van de Wine Advocate (of hoge ratings van andere wijnschrijvers) explodeert en loopt nog steeds in een steeds steilere curve omhoog. Bij prijzen die zo hoog liggen als ze nu nog steeds zijn, is het op vele plekken in de wereld attractief om een paar euro (meer is niet nodig) extra aan kosten te maken per fles om een aanzienlijk betere wijn te realiseren. Dit zou door moeten gaan en steeds meer “topwijnen” op moeten leveren totdat ook in het topsegment er sprake is van een malaise.
ChrisW