Christian Callec schreef:
>
> Mijn vrouw heet Jantine Héléne … ja ja… zo geschreven. Ik
> heb alles geprobeerd om er Hélène van te maken, maar kreeg
> telkens te horen dat het door haar ouders als ‘Héléne’ was
> bedoeld, en niet ‘Hélène’ of ‘Heleen’ … maar gewoon dus
> ‘Héléne’… zo, daar sta je dus… :+
Ik heet Robèrt, maar eigenlijk ook weer niet….
Als ik dit onderwerp ter sprake brenge bij mijn ouders krijgen ze weer (nog!) ruzie.
Mijn naam moest dus “Robèrt” zijn, met het streepje op de e dus.
Echter de ambtenaar die dit bij de aangifte na mijn geboorte (in 1962) moest invullen op het geboortebewijs kon niet overweg met de typemachine en wilde het niet typen.
Mijn vader ging er mee akkoord dit tot grote woede van mijn moeder….. :-)
Toen ik veel later dit verhaal te horen kreeg, tijdens een verjaardag waar de familie pijnlijke verhalen uit de oude doos haalde, besloot ik het het uit een soort van protest wel te gaan gebruiken.
Nog niet eens zo lang geleden was het nog altijd een probleem om leestekens in namen te krijgen op rijbewijzen en andere officieële documenten…
In mijn begintijd van mijn werk in de automatisering, bij Citibank/Dinersclub, zette ik persoonlijk wel leestekens in namen van klanten/leden.
Kreeg ik toch regelmatig complimenten over, klanten die opeens merkten dat hun naam wel goed op de card/afschrift stond
Ik dwaal wel een beetje af maar als iets zorgvuldig moet gebeuren dan moet het zorgvuldig gebeuren…. :-)
M.v.g,
Robèrt