Het Parker-gehalte op het prikbord viel me van het begin op. En hoog in de PP is volgens mij ook pijn in de portemonnaie (rijmt ook nog trouwens). Voor mij is Parker: hout, dieppaars, bakken met kersen, zwarte tanden, zeker niet tanden poetsen, je kent het wel.
Vandaar eens een lekkere tegendraadse combi die ik vandaag met veel plezier heb genoten: vis met rode wijn! Waarschijnlijk voor de ware prikker geen geheim, maar voor menig canoniek wijn-spijsliefhebber een klassieke gruwel: jawel, vis met rode wijn. Een prachtige zeebaars, op de huid gebakken op risotto met morieljes en madeira-morieltjessaus en daarbij een heerlijke Chinon (rood, reeds) - Château de la Grille. En nog wel uit dat veel te warme 2003. Maar gelukkig heeft de wijnmaker zich uitstekend weten te beheersen en heeft de krenten uit de pap gegooid en het echte fruit genomen voor de wijn.
Na een (wederom voortreffelijke) indrinker (met heerlijke hapjes van gerookte zalm) Isabel Estate sauvignon blanc 2008 (Marlborough) waan ik mij voor de luttele som van € 12 (Isabel) + € 17 (Ch de la Grille) = € 29,- toch echt de koning te rijk.
Ik weet proefondervindelijk echt het verschil tussen “gewoon” goede wijnen en de top, maar vraag mij “in gemoede” echt wel eens af - vooral als ik zo'n mooie combi van wijn en spijs proef - in hoeverre de prijzen van de 95+PP hun prijzen rechtvaardigen…
Zomaar een draadje hoor…
MauriceE